Varacak yerimiz yok ki çıkacak yolumuz olsun.

Her gece kafayı yastığa koyduktan yirmi saniye sonra tavana mıhlanmış gözlerimin yandığını hissediyorum. Sahi, kaç gündür uykusuzum Kaç sigaradır nikotine açım Odamda cin bile yok varlığını hissettiğim herşey çekip gitmiş Eski fotoğraflara denk geldiğim oluyor arada eskiden de böylemiş İç çekip özlediğim bir hatıramın olmaması ne kadar acıtıyor insanı Aslında acıtmıyor anlam yüklemeyi seviyorum Açık pencerem titretiyor çenemi dişlerim gıcırdıyor Bir sokak kedisinin sesi sızlatıyor içimi sonra hadi yine iyisin ulan baran uykusuzluğa mazaret çıktı Hem iyi insan taklidi de yaparsın hayvan duyarlılığı falan Kendini kandırma artık yoruldun Duyarlı kaldığın tek şey ölümken onu bütün normalliği ile anıyorsun artık Kaç dostunun ölümünde donakaldın En son ne zaman gözlerin nemlendi İnsanlığını kaybetmişsin itiraf et artık

Asla! Ben bu yalanı seviyorum Güven taklidi yapmayı sevgiyi taklit etmeyi nefret tepkilerini prova yapmayı planladığın günün en zıttını yapmayı seviyorum ulan işte yalanı yaşamayı Yalan içindeyim ama dürüstüm Dürüstüm kendimi kandırmak sayılmıyorsa tabii Gerçeği yaşıyoruz da ne oluyor Dağlar kalıyor elinde bir tutam da ölüm Duvarlarda insan silüetleri görmeyi seviyorum artık çünkü terk etmiyorlar beni.

Lanetimi seviyorum yalanlığına rağmen.