Savaşlar verdim gönüller aldım şiir oldum bazen roman bazen bir şarkı oldum hep anlattım hep yetişmeye çalıştım olduramadım Deliliğin ve acının üstünde incecik bir çizgide durup düşmeden yürümeye ayakta kalmaya çalışırken tutunacak tek bir dal aramakla geçen ömrümün resmi oldun Çok şey oldun da bir mutlu olamadım Hepimiz yaptığımız her şeyi biraz sevilmek bir parça sevgi için yapmıyor muyuz sanki Bu hayatın sıradanlığına haksızlıklarına haykırırken tüm gücümüzle bir yandan da sadece sığınmak istemiyormuyuz o guvenli limanlara Ne demişler arkanda bir şeyler bırakmadan bir yerlere varamazmışsın Yeter ki bıraktıkların vardığın yerde bulacaklarına değsin